Lock around the clock

De Jonge en Rutte hebben hun zin gekregen met hun avondklok, proficiat. Mede dankzij het als vanouds principieel principeloze VVD66. Zoiets is sedert de Duitse bezetting niet meer in Nederland voorgekomen. En dat voor een demissionair kabinet in vredestijd ... Dat betekent dus dat een overijverige ambtenaar u en mij op de bon kan slingeren wanneer we ’s avonds een blokje om gaan, ook al is het alleen maar om in ons bijna-dooie uppie een luchtje te scheppen.

In het buitenland hebben zulke maatregelen op de langere termijn weinig resultaat opgeleverd. Op een levendige ruilhandel in leasehonden na, want met een hond aan de lijn mag het wél. Het lijkt de Haagse coterie allemaal weinig te deren.

Dat ze bang zijn voor die ‘Britse variant’ - de naam riekt een beetje naar natrappen vanwege de brexit -, begrijp ik heel goed. Al vertonen de RIVM-cijfers sinds enige tijd een dalende lijn, die daling is niet groot en niet constant genoeg. Met een besmettelijkere versie in omloop hoeft maar weinig te gebeuren om de trend te keren. Het lijkt, tussen haakjes, haast alsof het virus zich aan de coronamaatregelen heeft aangepast om de lockdown te ontwijken. In dat geval is dat virus blijkbaar slimmer dan de boven ons gestelden. En blijft het afzien en aanmodderen totdat de overlevenden, goedschiks of kwaadschiks, die groepsimmuniteit hebben bereikt.


Hekkensluiter

Op dat punt zijn de ontwikkelingen tot op heden trouwens allesbehalve hoopgevend. Na een tergend trage start hebben tijdens de eerste twee weken van het vaccinatieprogramma nog geen honderdduizend zorgmedewerkers hun eerste prik gehad. Daarmee is Nederland in EU-verband roemloos hekkensluiter. En afgezet tegen landen als de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk (jawel) en bovenal Israël doet de EU het als geheel al niet best, vermoedelijk door alle ambtelijke overkill tijdens de Brusselse toelatingsprocedure (toch jammer dat het erop lijkt dat de EU zich, ondanks al die zorgvuldigheid, door de huidige huisdealer heeft laten tillen). Als we in dit tempo doorgaan, heb ik tijdens een ledig moment uitgedokterd, duurt het tot na 2030 eer zo’n beetje de hele Nederlandse bevolking aan de beurt is geweest.

Misschien kan het wat sneller, want ruim voor die tijd is elke inwoner van de Biblebelt ofwel onvatbaar voor alles tot en met de builenpest, ofwel al lang en breed herenigd met zijn Schepper. Terwijl ik dit schrijf, heeft Staphorst de eerste plaats op het corona-erepodium overgenomen van Bunschoten-Spakenburg en - bien étonnés ... - de Limburgse grensplaats Bergen. Een wapenfeit dat in bevindelijke kringen vast met een extra dankdienst is gevierd. Want dáár durven ze in Den Haag in demissionaire tijden nog minder aan te tornen dan voorheen. Wanneer een of andere heidense onverlaat onverhoopt het woord vaccinatieplicht durft te laten vallen, wordt de wormstekige schaamlap die het etiket Nederlandse Grondwet draagt ongetwijfeld opnieuw uit de wasmand opgediept.

En zo kwakkelt het gestruikelde kabinet, dat behept lijkt met een chronisch lockdownsyndroom, door. Voor de goede orde: ik vind een vaccinatieplicht óók niet kunnen. Maar niet puur en alleen omdat een stel farizeeërs, dat abortus kindermoord vindt maar er geen been in ziet om het eigen nakroost levenslang tot de rolstoel te veroordelen, de religieuze joker uit de kontzak schudt.


Antichambreren

Er zijn natuurlijk ook bemoedigendere berichten van het coronafront, de beerput naast de Hofvijver even daargelaten. Hele volksstammen gepensioneerde artsen en verplegers hebben zich aangemeld om een handje toe te steken bij het vaccineren. Als die - én de medewerkers van huisartsenpraktijken - af en toe een ochtend of middag de spuit ter hand nemen na zelf hun prik te hebben gehaald, komt de vaart er misschien eindelijk in.

Maar vooreerst lijkt De Jonge zuiniger op z’n vaccinvoorraad dan een verzamelaar op z’n collectie kostbare bordeauxwijnen. Je moet ook wel een beetje terughoudend zijn, met al die hebberige kapers op de kust. Er is buitendien een paar keer misgegokt bij de bestelprocedure, wat ongetwijfeld niet alleen zijn schuld was. Maar als je, omgerekend per miljoen inwoners, minder mensen per week vaccineert dan je overbuurman per dag, doe je toch iets niet helemaal goed.

In de tussentijd liggen 400.000 doses geduldig te antichambreren. Ik las op NOS.nl tot mijn schrik dat de bestaande vaccins wellicht niet allemaal even effectief zijn tegen recente mutaties. Maar daar staat gelukkig tegenover dat ze hoogstwaarschijnlijk binnen een paar dagen kunnen worden geüpdatet. Het is een klap in het gezicht van de medische wetenschap dat ze in dit pokkenland vervolgens maandenlang in de vrieskist verdwijnen, om pas tevoorschijn te worden gehaald nadat ze nutteloos zijn geworden.


Kleuterdagverblijf

In de tussentijd wordt de hele Nederlandse bevolking door bovenmeester De Jonge en schooldirecteur Rutte aan het lijntje gehouden. Nog éven doorbijten ... nog één schepje erbovenop, nog één keer schrap zetten ... het einde is in zicht. Ook tegen dat soort kutsmoezen bouwt een mens immuniteit op. Vooral wanneer het alleen maar van kwaad tot erger gaat, terwijl de beloofde successen steeds verder achter de horizon verdwijnen.

Vergeleken bij de sluiting van de scholen en ‘niet-noodzakelijke’ winkels is die avondklok misschien maar klein bier. Zeker voor een paar weken, al heb ik daarover op grond van eerdere ervaringen m’n twijfels. Maar die bloksnorretjes in aanbouw komen nu aan het piepkleine beetje bewegingsvrijheid dat me nog rest. Als me door het bevoegd gezag dringend werd verzocht om, in het algemeen belang, de komende weken na zonsondergang zoveel mogelijk binnen te blijven, zou ik daar op vrijwillige basis zoveel mogelijk gehoor aan geven. En velen, vermoed ik, met mij. Nu is het een dictaat dat wordt opgelegd door een gewezen schoolhoofd, dat kennelijk niet wil of kan begrijpen dat-ie in z’n huidige functie geen kleuterdagverblijf runt. En dat lid is van een club waarvoor de Grondwet uitsluitend een middel is om de koninklijke familie in het zadel en de orthodoxe kerken uit de wind te houden. Met als gevolg dat je wordt opgepakt wanneer je met z’n tienen in niemandsland een feestje bouwt. Maar niet wanneer je met een paar honderd tegelijk urenlang knus opeengepakt zit te psalmodiëren in een bedompte schuurkerk, zonder mondkapjes. Er zijn voor minder revoluties gepleegd.

Ik zou die verkiezingen trouwens sowieso maar tot het najaar uitstellen. Als je het over besmettingsrisico’s hebt ... Bovendien zou de opkomst weleens heel laag kunnen uitvallen, wat de legitimiteit van deze façadedemocratie nog verder ondergraaft. Dikke kans ook dat onder de weinige stemmers bepaalde groepen oververtegenwoordigd zijn. En daarmee bedoel ik niet de trouwe supporters van het kabinetsbeleid (hoewel de term ‘hardleers’ de lading beter dekt). Hebben we straks toch de schipper van de renaissancevloot en diens trouwe rechterhand aan het roer. Maar dan hebben we in elk geval al een voorproefje gehad van hoe het leven onder een dictatuur smaakt.


Klop op de deur

Eigenlijk komt mijn voornaamste bezwaar hierop neer. Ik vind avondklokken, uitgaansverboden en Ausweise niet kunnen in een land dat nog steeds (min of meer) Bevrijdingsdag viert.

Heel toevallig - of toepasselijk - was op de avond van het Kamerdebat Er ist wieder da op de Nederlandse tv. Dit mag je in een vrij land als Nederland of China natuurlijk niet zeggen. Maar als de gevreesde klop van de coronaboa’s op de deur klinkt, doe ik lekker niet open. Zo laat op de avond, dat kan nooit goed volk zijn. En meer dan één man/vrouw/interseksueel tegelijk mag ik niet over de vloer.